En wat is ze trots!
Op zaterdagavond 25 februari zit ik zo rond kwart over zeven in de ijshut van de ijsbaan Deventer aan tafel bij de familie Wannink. Esmeralda toont trots haar beker, de beker die staat voor de 1e plaats (algemeen klassement) in de Leisure World Regio Oost competitie.
Zo’n anderhalf uur later mag Herman Haamberg een zelfde beker in ontvangst nemen bij de masters.
Een beker met symbolisch een donker “randje”. Beiden wonnen niet de afsluitende wedstrijd. “Ze” reden gecontroleerd de wedstrijd uit en lieten de dagprijs aan de concurrentie.
Bij de masters heeft winnaar Freek Lok maar kort genoten van de huldiging. Kort daarop werd hij naar het ziekenhuis gebracht. Hartfalen was de oorzaak. Freek kreeg snel medische hulp van zijn directe schaatsmakkers en van de EHBO zodat “we” uiteindelijk weer opgelucht adem konden halen.
Fietsen is feitelijk Esmeralda’s passie, vertelt Monique, de moeder van Esmeralda trots aan mij. Ze praat honderduit over haar dochter, de wedstrijden, de koersen in Duitsland, de skeelerwedstrijden en de belangstelling die Esmeralda nu al heeft van de landelijke schaatstop. Shorttrack trainingen volgt ze nog steeds en vindt ze erg leuk en in haar hart ligt dat misschien nog wel dichter bij dan het marathonschaatsen.
“Ook al is het maar om snelheid te behouden en te ontwikkelen, snelheid die ik nodig heb in de finale van een marathon wedstrijd. Alleen daarom blijf ik shorttracken gedurende het winterseizoen. En het spel dat wordt gespeeld bij het marathonschaatsen vind ik met name leuk”, vult Esmeralda haar moeder aan.
Concurrentie had ze in deze competitie eigenlijk onvoldoende, de stap naar de landelijke top is voor het volgende seizoen wellicht nog een stap te ver voor de 17 jarige schaatsster. Maar wie weet wat de zomer brengt.
Terug naar de rand van de ijsbaan ontmoet ik Alexander, de broer van de marathonschaatser die in 1997 de Elfstedentocht op klappers volbracht en nadien een vracht aan prijzen in de wacht sleepte.
Van Jan Maarten weten we dat hij goed kon doseren wanneer hij wel of niet moest trainen, in welke vorm en wanneer hij er moest staan voor de wedstrijd. Alexander doet het wat dat betreft niet veel anders en was goed voorbereid naar de Scheg afgereisd. Maar ja bij binnenkomst in de ijs-tempel zag Alexander zijn ploegmakkers al bezig in de finale. Oeps, ook in Gelselaar staat heeeeel af en toe de tijd even stil.
En dat je moet opletten weet ook de ervaren Paul Aarninkhof. De master bij de M1 die veel in z’n mars heeft. De bijter uit Denekamp kon zijn tong er wel af bijten toen hij samen met drie achterblijvers de sprint aan ging en finishte. Jammer dat Theo Koomen niet langs de kant stond want die had de longen uit zijn lijf geschreeuwd, Paul jonge, je moet doorrijden, je moet nog een ronde, potverdorie Paul wat maak je met nou!
Het zijn dingen die gebeuren, op dat moment vervelend, maar omgekeerd wat het marathonschaatsen leuk maakt.
Zondag 5 maart sluiten we af met de Noord Oost competitie. Wederom in Deventer. Alle ogen zijn op Fred Smedes gericht nu Harrie Klein Gebbink nog kampt met blessureleed, de naweeën uit een eerdere wedstrijd. Of gaat Roel Neutel ons verrassen. En wat dacht je van Jaap in het Veld, Jos Doeschot of Henk Holland? Genoeg ijzers in het vuur om er een prachtige wedstrijd van te maken. Net zoals Roel dat onlangs heeft gedaan op het natuurijs in Zweden door op de 200 kilometer als 8e de finishlijn te passeren. We zullen het meemaken.
Gerhard Diepenmaat
(Terug naar boven)
